ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ  - ΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

7  Δεκεμβρίου  2016, 7:30π.μ. – 8:30π.μ.

ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΦΟΥ

 

Υπάρχει η πολιτική βούληση για πραγματική αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την εκπαιδευτική καθημερινότητα;

 

ΘΕΜΑΤΙΚΗ 1: Διδασκαλία  παιδιών που δεν έχουν πρώτη γλώσσα την Ελληνική («αλλόγλωσσα»)

Το ΥΠΠ την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία διακηρύσσει μέσα από τον Οδηγό υποδοχής αλλογλώσσων ότι «Τα σχολεία μας υποδέχονται ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς μαθητών από άλλες χώρες … Η εκπαίδευση αποτελεί βασική προϋπόθεση και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχή ένταξη των αλλόγλωσσων μαθητών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στις κοινωνίες μας». Πέρα από  την έκδοση οδηγών υποδοχής ποια είναι η έμπρακτη στήριξη του Υπουργείου;

Οι μαθητές της Δημοτικής Εκπαίδευσης και Προδημοτικής Εκπαίδευσης, που δεν έχουν ως πρώτη γλώσσα την Ελληνική και αποτελούν την τελευταία πενταετία (2011-2016) κατά μέσο όρο περίπου το 13.8% του μαθητικού πληθυσμού:

• Ρίχνονται στις σχολικές τάξεις σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο της σχολικής χρονιάς,  χωρίς να περάσουν από τάξεις ταχύρρυθμης εκμάθησης της ελληνικής ώστε να κατακτήσουν τουλάχιστον το βασικό λεξιλόγιο επικοινωνίας στα ελληνικά, με αποτέλεσμα να  δημιουργείται δυσλειτουργία στην τάξη του δημοτικού ή του νηπιαγωγείου με επιπτώσεις για όλους τους μαθητές και την εκπαίδευσή τους.
• Αν φοιτούν στο δημοτικό, διδάσκονται ελληνικά σε ομάδα ή ατομικά, μια ή δύο σαραντάλεπτες περιόδους τη βδομάδα.
• Αν φοιτούν στην προδημοτική εκπαίδευση, δεν δικαιούνται καμιά στήριξη σε επιπλέον χρόνο ώστε να ενταχθούν ομαλά στο σχολικό περιβάλλον.
• Κατατάσσονται στο τέλος της χρονιάς βάσει δοκιμίων ελληνομάθειας σε δύο επίπεδα, τους αρχάριους και τους μη αρχάριους. Μετά παρέλευση δύο σχολικών ετών και ανεξάρτητα από την πρόοδό τους, τα παιδιά αυτά δεν δικαιούνται εξατομικευμένη στήριξη. Πού εδράζεται η  απόφαση του ΥΠΠ ότι η ενισχυτική διδασκαλία του κάθε μαθητή ολοκληρώνεται υποχρεωτικά στα δύο χρόνια και ανεξάρτητα από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ή  και των κοινωνικοσυναισθηματικών του αναγκών;

Η διακηρυγμένη πολιτική ρητορική απέχει από την καθημερινή εκπαιδευτική πράξη, γιατί  το δημόσιο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί δεν  στηρίζονται επαρκώς από το Υπουργείο Παιδείας & Πολιτισμού, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες των μαθητών αυτών. Απόδειξη τούτου είναι ότι τον Μάιο του 2014 πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά, διήμερο επιμορφωτικό σεμινάριο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τη διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας στο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο εντασσόταν στο πλαίσιο δράσης που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων και την Κυπριακή Δημοκρατία και είχε ως αποδέκτες 200 συνολικά εκπαιδευτικούς Δημοτικής Εκπαίδευσης. Για πρώτη, φορά μετά από δέκα χρόνια μαζικής παρουσίας παιδιών στις τάξεις μας που δεν είχαν την ελληνική γλώσσα ως μητρική.

Σε απογευματινό χρόνο προσφέρονται ανάλογα προγράμματα διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας στα Επιμορφωτικά Κέντρα, τα οποία δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τον παιδαγωγικό ρόλο του πρωινού δημόσιου σχολείου. Θα μπορούσαν όμως να ανταποκριθούν στην ανάγκη διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας των παιδιών αυτών, που δεν  πρέπει να αντιμετωπίζεται από το ΥΠΠ ως ένας άφταστος στόχος, αλλά ως μια αναγκαιότητα,  γιατί  μια καλά ανεπτυγμένη πρώτη γλώσσα βοηθά  στην εκμάθηση της δεύτερης.

Απλά αλλά σημαντικά βήματα πρέπει λοιπόν να γίνουν από το Υπουργείο Παιδείας& Πολιτισμού με επένδυση στη Δημοτική και Προδημοτική Εκπαίδευση μέχρι να καταλήξουμε σε μια αποτελεσματική ενσωμάτωση αυτής  της ομάδας μαθητών στα σχολεία μας.

ΘΕΜΑΤΙΚΗ 2: Ειδική Εκπαίδευση

Η Κυπριακή Πολιτεία θεσμοθέτησε την Ειδική Εκπαίδευση μόλις πριν από 17 χρόνια και την ολοκλήρωσε ως αυτόνομη βαθμίδα εκπαίδευσης μόλις πριν από οκτώ χρόνια με τη νομοθέτηση των Σχεδίων Υπηρεσίας των Ειδικών Εκπαιδευτικών.

Η οργανωμένη Ειδική Εκπαίδευση καλείται να απαντήσει στο ζητούμενο για σεβασμό του δικαιώματος κάθε παιδιού να απολαμβάνει στο μέτρο των δυνατοτήτων του αγωγή και εκπαίδευση που θα το καταστήσουν όσο πιο δυνατό γίνεται απέναντι στη ζωή.

Η ανάπτυξη και συνεχής αναβάθμιση της παρεχόμενης ειδικής εκπαίδευσης είναι απόδειξη ότι η Κοινωνία ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους της και ότι η Πολιτεία είναι βαθιά δημοκρατική.

Τα χρόνια που ακολούθησαν τη νομοθέτηση (1999) υπήρξε και η αναβάθμιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού προσωπικού, καθώς όλο και περισσότεροι προσοντούχοι ειδικοί παιδαγωγοί και θεραπευτές είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Τα τελευταία 3 χρόνια η ΠΟΕΔ διαπιστώνει πως η βαθμίδα της Ειδικής Εκπαίδευσης δέχεται πλήγματα αποδυνάμωσης. Η Οργάνωση των δασκάλων επισημαίνει τις επιβαλλόμενες ενέργειες για ενδυνάμωση του πλαισίου παροχής της αγωγής που τα παιδιά έχουν ανάγκη.

• Η πολλαπλότητα των φαινομένων και οι ατομικές διαφορές απαιτούν περισσότερη εστίαση στην εξατομικευμένη αγωγή, σε αντιπαραβολή με την ολοένα εντεινόμενη επιβολή της ομαδοποίησης των παιδιών που βρίσκονται στο πλαίσιο της ένταξης.
• Η εξέταση των παραπομπών επιβάλλεται να γίνεται άμεσα, έτσι ώστε να παίρνουν οι μαθητές έγκαιρα και στην έκταση που απαιτεί η περίπτωσή τους την ενδεδειγμένη αγωγή και εκπαίδευση.
• Η πολιτική της αποτροπής από το να γίνονται παραπομπές πρέπει να σταματήσει και όλα τα παιδιά, για τα οποία υπάρχει υπόνοια ότι χρειάζονται ειδική εκπαίδευση θα πρέπει να εξετάζονται με τον δέοντα τρόπο.
• Η αξιολόγηση του κάθε παιδιού που βρίσκεται σε κάποιο από τα πλαίσια της Ειδικής Εκπαίδευσης θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την πρόοδο του και όχι με σκοπό την περικοπή ωρών και εξοικονόμηση δαπανών, εις βάρος της στήριξης που η οικογένεια και ο ίδιος ο μαθητής έχει ανάγκη.
• Οι διαδικασίες έγκρισης παροχής Ειδικής Εκπαίδευσης θα πρέπει να ολοκληρώνονται πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, έτσι ώστε στο κάθε παιδί να δίνεται ο απαιτούμενος χρόνος. Οι εγκρίσεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς θα πρέπει να συνοδεύονται και με την ανάλογη αύξηση σε εκπαιδευτικό προσωπικό και όχι με τη συρρίκνωση εκπαιδευτικού χρόνου άλλων παιδιών.
• Επιβάλλεται το Κράτος να προχωρήσει στην ενίσχυση και αναβάθμιση των κτιριακών εγκαταστάσεων στα Ειδικά Σχολεία, καθώς σε κάποια από αυτά τα κτιριακά προβλήματα είναι εξαιρετικά σοβαρά.

Αντί επιλόγου

«Εξορθολογισμός»  της Δημοτικής για τη Δημοτική δεν μπορεί να ισχύσει

Η εισαγωγή από την Κυβέρνηση του νέου απαράδεκτου καθεστώτος εργοδότησης αναπληρωτών δασκάλων με συμβόλαια περιορισμένης διάρκειας έναντι πραγματικών αναγκών αποδεικνύει ότι:

α. Οι οροφές του Υπουργείου Οικονομικών  για πρόσληψη εκπαιδευτικών δεν διαφοροποιούνται,  ακόμα και όταν υπάρχουν αυξανόμενες ανάγκες (αύξηση μαθητών, αύξηση αναλφάβητων, μαθητών με αποκλίνουσα συμπεριφορά, αύξηση αλλογλώσσων, κτλ).

β. Δεν υπάρχει ο απαραίτητος προγραμματισμός από το ΥΠΠ και η διάθεση κονδυλίων για δημιουργία σταθερών δομών με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, έτσι, ώστε να αντιμετωπιστεί ο αναλφαβητισμός και η αποκλίνουσα συμπεριφορά και να στηριχτεί η Προδημοτική και Ειδική Εκπαίδευση,  όπως και οι Διευθύνσεις όλων των σχολείων.

Το Υπουργείο Παιδείας & Πολιτισμού εξαγγέλλει ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των  αναπληρωματικών διορισμών αλλά  το προκαλούμε να απαντήσει από πού θα εξεύρει τους πόρους,   για να  καλύψει τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες:

• Μήπως με τον τερματισμό του προγράμματος αντιμετώπισης του αναλφαβητισμού που άρχισε φέτος και το οποίο καλύπτει μόνο 33 σχολεία αντί 307 που θα έπρεπε;
• Μήπως με τη μείωση των 8,6 εκπαιδευτικών που αναλαμβάνουν σήμερα να στηρίξουν τα 331 Δημοτικά και τα 270 Νηπιαγωγεία ανά το παγκύπριο για πρόληψη και αντιμετώπιση αποκλίνουσας συμπεριφοράς μαθητών (παραβατική συμπεριφορά, επιθετικότητα κτλ);
• Μήπως από τη μείωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα παιδιά της Ειδικής Αγωγής;
• Μήπως από τη μείωση των ήδη ανεπαρκών ωρών  για τα «αλλόγλωσσα» παιδιά;
• Μήπως από τον τερματισμό  έργων υλικοτεχνικής υποδομής των σχολικών κτιρίων;

Εν όψει και της ψήφισης του προϋπολογισμού στην Εκπαίδευση, καταγγέλλουμε ότι η ύπαρξη οροφών λειτουργεί εις βάρος των παιδιών, γιατί δεν στηρίζονται οι διαφοροποιημένες ανάγκες σχολικών μονάδων και μαθητών.

Στη Δημοτική Εκπαίδευση δεν υπάρχει περιθώριο κατάργησης προγραμμάτων και θεσμοθετημένων συμφωνιών, προκειμένου να αξιοποιηθούν διαφορετικά τα κονδύλια αυτά. Αντίθετα, τα γεγονότα καταδεικνύουν την αναγκαιότητα εισαγωγής νέων προγραμμάτων υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου. Επομένως ο  «εξορθολογισμός»  της Δημοτικής για τη Δημοτική δεν μπορεί να ισχύσει.