Η Συντεχνιακή οντότητα και ιδέα πρέπει να αντέξει στις πρωτοφανείς περιστάσεις … ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΦΥΛΑΚΤΟΎ  (Πρόεδρος ΠΟΕΔ)

 «Την 9ην Απριλίου 1953 και ώραν 10π.μ. προσήλθον εις την Μεγάλην Αίθουσαν του Ελενείου πλέον των 500 διδασκάλων και διδασκαλισσών προς επιψήφισιν του καταστατικού της Παγκυπρίου Οργανώσεως Ελλήνων Διδασκάλων (ΠΟΕΔ)».

Στο ιστορικό σχολείο της Λευκωσίας Ελένειο ιδρύθηκε η ΠΟΕΔ πριν από 60 χρόνια. Μια απόφαση του διδασκαλικού κόσμου που κρίνεται σήμερα ως πολύ σωστή, αφού η ΠΟΕΔ έχει να επιδείξει σημαντικότατο και πολυδιάστατο έργο. Ο διδασκαλικός συνδικαλισμός αρχίζει ουσιαστικά από το 1898 και καταγράφει 115 χρόνια ζωής. Οι δάσκαλοι πρωτοπορούν και σε αυτό τον τομέα, αν αναλογιστούμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία που ιδρύθηκε το 1960 έχει μόνο 53 χρόνια ζωής.

Η συνδικαλιστική δράση στηρίζεται στην ενότητα. Αποτελεί τη μορφή έκφρασης εργαζομένων με τα ίδια οράματα, κοινούς στόχους και επιδιώξεις, κοινά συμφέροντα. Το 1953, οι πρωτεργάτες της ίδρυσης της ΠΟΕΔ κινήθηκαν αποκλειστικά και μόνον με γνώμονα το συμφέρον της Εκπαίδευσης και των εργαζομένων στο νευραλγικό αυτό χώρο.  Ένα χώρο από τον οποίο εξαρτώνται και επηρεάζονται κοινωνικές και άλλες συμπεριφορές που καθορίζουν τον κόσμο μας.

Το Συνδικαλιστικό Κίνημα ως ιδέα αποτελεί μια αναγωγή του ανθρώπινου προσώπου. Μια φτασμένη κορυφή της δημοκρατίας, απαλλαγμένης από τον ατομικισμό, το προσωπικό όφελος και συμφέρον. Ο Συνδικαλισμός επιχείρησε μέσα από πολλές δεκαετίες να εξανθρωπίσει την εργασία. Ειδικότερα στο δικό μας τομέα, λειτούργησε με κυρίαρχο προσανατολισμό την Παιδεία και τον άνθρωπο.

Η ανάδειξη του πολύ σημαντικού έργου που επιτελέστηκε κατά τη διάρκεια των 60 αυτών χρόνων που δραστηριοποιείται η ΠΟΕΔ, οριοθετεί και αναδεικνύει τη βαριά κληρονομιά που μας κληροδοτήθηκε.

Αναλογιζόμενοι τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν από την ίδρυση της ΠΟΕΔ, τόσο για την πατρίδα μας, γενικά, όσο για τη δασκάλα και τον δάσκαλο, ειδικότερα, συνειδητοποιούμε τη σημασία της προσφοράς της συνδικαλιστικής, της εκπαιδευτικής, της εθνικής και της ευρύτερης κοινωνικής δραστηριότητας της Οργάνωσης και των συναδέλφων που κατά καιρούς ανέλαβαν, με προσωπικούς κινδύνους, σοβαρά κόστα σε κάποιες περιπτώσεις, το βάρος της επιτέλεσής αυτής της δράσης.

Το Συνδικαλιστικό Κίνημα τα τελευταία τρία χρόνια έχει δεχθεί πάρα πολλά πλήγματα. Η αποδυνάμωση και η περιθωριοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης θα εκδηλωθεί με σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας, ενώ είναι βέβαιο ότι οι εργασιακές σχέσεις θα παραπεμφθούν σε πρακτικές και δεδομένα άλλων εποχών. Αναφέρω απλώς και ενδεικτικά, την καταστρατήγηση των θεσμών και των μηχανισμών διαβούλευσης και των αρχών του ενδεδειγμένου διαλόγου, που διέπονται και καθορίζονται και από τη νομοθεσία, σε μια εξόφθαλμη και εμφανή προσπάθεια διάσπασης και αποδυνάμωσης του.

Η Συντεχνιακή οντότητα και ιδέα πρέπει να αντέξει στις πρωτοφανείς περιστάσεις και την σκληρή επίθεση που δέχεται. Επιβάλλεται να αναδιοργανωθεί και να αποκαταστήσει το κύρος και το ρόλο της, για να μπορέσει να επιτελέσει το πολυδιάστατο και πολυσήμαντο έργο που επωμίζεται.

Η οικονομική κρίση έχει συγκλονίσει ολόκληρο τον πλανήτη. Οι εξελίξεις στην οικονομία είναι απογοητευτικές και τραγικές, ενώ οι συνεπακόλουθες αρνητικές συνέπειές της σε όλους τους τομείς προδιαγράφονται καταστροφικές. Οι ρίζες της φαίνεται ότι είναι οικονομικές, όμως δικαίως έχει χαρακτηρισθεί ως κρίση της κοινωνίας, κρίση αξιών.

Το μέλλον των κοινωνιών μας οικοδομείται μέσα από την Εκπαίδευση, η οποία απέδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει ισχυρό όπλο και όχημα αλλαγής σε δημοκρατικές κοινωνίες που πραγματικά στοχεύουν στην ανάπτυξη, στην πρόοδο και στην ευημερία. Η Εκπαίδευση διακρίνεται και χαρακτηρίζεται από το στοιχείο της ελπίδας και της προοπτικής. Προκειμένου να την κρατήσουμε στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής δράσης εξασφαλίζοντας ότι το μέλλον των νεότερων γενεών θα εδράζεται σε γερά και σταθερά θεμέλια, οφείλουμε με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα να αγωνιστούμε από το δικό μας μετερίζι για να τη διαφυλάξουμε και να την περιφρουρήσουμε, ώστε να διατηρήσει τον σπουδαίο και πρωτεύοντα ρόλο που πρέπει να έχει στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας.

Καταληκτικά, θα μπορούσα να καταγράψω την πλήρη συναίσθηση της βαριάς ευθύνης που επωμιζόμαστε εξαιτίας της λαμπρής ιστορίας που κληρονομήσαμε από τους προκατόχους μας και την ευθύνη να την κληροδοτήσουμε στους μεταγενέστερους. Κάτω από τις σημερινές δύσκολες και δυσμενείς οικονομικές και άλλες συνθήκες, διαβεβαιώνουμε τους πάντες ότι μέσα από την ενότητα που θα διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, θα επιδιώξουμε και θα αγωνιστούμε ώστε το δημόσιο σχολείο να λειτουργεί σωστά και να παράγει σημαντικό έργο, χωρίς να δεχτεί  μίζερες εκπτώσεις, τυφλές πολιτικές λιτότητας, άστοχες και άκριτες περικοπές.

Τα παιδιά, η δυσπραγούσα σήμερα οικογένεια, η δοκιμαζόμενη κοινωνία και η πολύπαθη πατρίδα μας εξαρτώνται πραγματικά από αυτό και το έχουν μεγάλη ανάγκη. Με αυτό τον προσανατολισμό και μέσα από τη σκληρή και ποιοτική δουλεία, ο διδασκαλικός κόσμος θα το διαφυλάξει, θα το θωρακίσει, θα το περιφρουρήσει και θα απαιτήσει με κάθε μέσο τη στήριξή του.