«… Γήρας τίμιον ου το πολύχρονον, ουδέ αριθμώ μετράται» ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΦΥΛΑΚΤΟY (Πρόεδρος ΠΟΕΔ)

 Τιμούμε σήμερα και γιορτάζουμε την 1η Απριλίου 1955. Ως ακραιφνείς Έλληνες δεν μπορεί παρά να πλημμυρίζει η γαλανόλευκη ψυχή μας από αισθήματα υπερηφάνειας, συγκίνησης, αλλά και ευθύνης. Οι Ελληνοκύπριοι αγωνιστές του ένδοξου αγώνα 1955-59 ενσυνείδητα ήπιαν και μέθυσαν από το αθάνατο κρασί της ελευθερίας και με ανεξήγητο ψυχικό μεγαλείο, τιτάνια δύναμη και αξιοθαύμαστο ηρωισμό αναζήτησαν και πέτυχαν την ελευθερία της πολύπαθης πατρίδας μας.
Ο ηρωικός απελευθερωτικός αγώνας του 1955-59 αποτελεί παράδειγμα τόλμης των ελεύθερων συνειδήσεων των ηρώων μας και των αγωνιστών μας. Το θάρρος τους, η αποφασιστικότητα και η επιμονή τους, ήταν αναμφίβολα μια ακόμη πανηγυρική επιβεβαίωση της υπεροχής της ψυχικής δύναμης απέναντι στην υλική και αριθμητική δύναμη. Μιας ψυχικής δύναμης που κάνει τα φαινομενικά αδύνατα, δυνατά, που ατσαλώνει τη θέληση και την πίστη, που δίνει ανεξήγητη αντοχή.
Η ατόφια σχέση που είχαν οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. με την Ορθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη, αλλά και η αστείρευτη αγάπη προς την πατρίδα, τους ωθούσε ακόμα και σε παράτολμες ενέργειες διακηρύττοντας τόσο με λόγο, όσο πολύ περισσότερο με έργα ότι αγωνίζονταν, θυσιάζονταν και μαρτυρούσαν κάτω από την πνοή της Πίστεως στον Παντοδύναμο Θεό. Δεν έβαζαν πρώτα τη λογική, αλλά την πίστη και το συναίσθημα, γιατί ήξεραν και πίστευαν πως «Όπου γαρ βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις».
Ο γνήσιος αγώνας του 1955-59, όσα χρόνια κι αν περάσουν αποτελεί παράδειγμα τόλμης των ελεύθερων συνειδήσεων των Ελληνοκύπριων αγωνιστών. Σήμερα που τόσο η πατρίδα μας, όσο και το έθνος μας διάγουν μια κρίσιμη και πάλι περίοδο που εκτείνεται σε διάφορους τομείς, εθνικοπολιτικό, οικονομικό, πνευματικό, επιβάλλεται να αντλήσουμε την απαραίτητη δύναμη, το αναγκαίο θάρρος και την αδυσώπητη θέληση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα προβλήματα που ορθώνονται μπροστά μας. Οι αγωνιστές-ήρωες της Ε.Ο.Κ.Α. αποτελούν για όλους εμάς πρότυπα, παραδείγματα τόλμης και αυταπάρνησης γιατί με τις ενέργειές τους απελευθέρωσαν την πολύπαθη πατρίδα από τον ζυγό δουλείας, αλλά και γιατί κατάφεραν στα λίγα χρόνια που έζησαν να συνδεθούν με την αιωνιότητα, επιβεβαιώνοντας την προτροπή εκείνη της Αγίας Γραφής που ξεκαθαρίζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι «… γήρας τίμιον ου το πολύχρονον, ουδέ αριθμώ μετράται».
Μια εθνική επέτειος δεν αρκεί να είναι αφορμή για φτηνούς πανηγυρισμούς και στείρα προγονοπληξία. Για να έχει ουσιαστικό νόημα και χρήσιμα μηνύματα επιβάλλεται να γίνει αφετηρία εθνικής ανατάσεως και πνευματικής αναστάσεως. Δεν αρκεί να στρέφουμε το μυαλό απλώς πίσω, να τιμούμε και να μνημονεύουμε τη μεγαλοψυχία των προγενέστερών μας. Επιβάλλεται η μνήμη του μεγαλείου του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 να κατευθύνει την σκέψη μας, να συμπαρασύρει τον λογισμό μας και να νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας, στρέφοντας σύμφωνα πάντοτε με τις υποδείξεις της πυξίδας, την εθνική και θρησκευτική μας συνείδηση προς τη σωστή κατεύθυνση, προς τον σωστό προορισμό.
Αν οι λόγοι όμως παρορμούν, τα παραδείγματα εμπνέουν και εμείς μέσα από την ανάκληση της θεσμικής μνήμης δεν μπορούμε να μην σταθούμε με δέος και θαυμασμό στα παραδείγματα αρετής, τόλμης, αυτοθυσίας, αγωνιστικότητας, μεγαλοψυχίας και φιλοπατρίας των αγωνιστών-ηρώων της Ε.Ο.Κ.Α.
Ελάχιστη υποχρέωσή μας προς τους ήρωες που θυσιάστηκαν το 1955-59, τους οποίους τιμούμε σήμερα ευλαβικά, είναι να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας που τίμησαν στο μέγιστο βαθμό και να τη μεταλαμπαδεύσουμε στις νεότερες γενιές, έτσι ώστε αν δεν καταφέρουμε εμείς να τους κληροδοτήσουμε μια ελεύθερη πατρίδα, να τους εμβολιάσουμε με τον άσβεστο πόθο της λευτεριάς και την ακαταμάχητη αναζήτησή της, με ταυτόχρονη την υπόσχεση ότι δεν θα υποστείλουμε ποτέ τη γαλανόλευκη ψυχή μας. Καλή λευτεριά!