Προσφώνηση στη Δημοσιογραφική Διάσκεψη «Το σχολείο της Βάσας θυμάται» Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου 3/3/2010    
 
           Εκφράζω την ιδιαίτερη χαρά μου που μου δίνεται η ευκαιρία να παρευρίσκομαι σ’ αυτή τη Διάσκεψη που έχει ως στόχο να καταστήσει ιδιαίτερα γνωστό και να προωθήσει το «Μουσείο Εκπαίδευσης» που δημιουργεί η ΠΟΕΔ στην κοινότητα της Βάσας.
          Η Βάσα αποτελεί ιδιαίτερα αγαπητή σ’ εμένα κοινότητα της Μητροπολιτικής περιφέρειας Πάφου. Διαθέτει πλούσια παράδοση στην καλλιέργεια της Βυζαντινής Μουσικής, παρουσιάζει μεγάλο αριθμό ιερατικών κλήσεων ακόμα και στη σημερινή υλιστική εποχή, ανέδειξε κατά καιρούς πολλούς ανθρώπους του πνεύματος, αποπνέει με τα κτίρια, ιδιαίτερα την εκκλησία της, μιαν αρχοντιά και μια μεγαλοπρέπεια. Είναι επομένως ιδιαίτερα επιτυχής η επιλογή της κοινότητας για δημιουργία του Μουσείου Εκπαίδευσης. Εντάσσεται το Μουσείο σ’ ένα χώρο οικείο, όλα γύρω θα συμπληρώνουν και θα ενισχύουν την αποστολή και το έργο του. Συγχαίρω, ως εκ τούτου, και την ΠΟΕΔ αλλά και το Υπουργείο Παιδείας που παραχώρησαν το σχολείο της κοινότητας.
          Ως Εκκλησία θα συμπαρασταθούμε και ηθικά και υλικά στην όλη προσπάθεια. Τόσο γιατί το έργο από μόνο του είναι αξιόλογο, προάγει και αναδεικνύει τον πολιτισμό μας, όσο και γιατί θα προβληθεί με τον τρόπο αυτό και η διαχρονική, ιδιαίτερα στους χρόνους της σκλαβιάς συμβολή της Εκκλησίας στην Ελληνική Παιδεία της Κύπρου.
          Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε προστάτης της Εθνικής Παιδείας σ’ όλο τον υπόδουλο Ελληνισμό. Και στην Κύπρο, μέχρι την ίδρυση των πρώτων σχολείων – που κι αυτά ιδρύθηκαν από την Εκκλησία, – ιερείς υπήρξαν οι θεματοφύλακες της Ελληνικής Παιδείας. Διατήρησαν άσβεστο το φως της μάθησης, και ιδιαίτερα την ελληνική μας γλώσσα, προφυλάσσοντάς τα από τη μανία του κατακτητή.
          Η Εκκλησία δεν προσπάθησε, ποτέ, εγωϊστικά να κατακτήσει το χώρο της Παιδείας. Δεν απέφυγε, όμως, να καλύψει τις ανάγκες του λαού σ’ ένα χώρο στον οποίο κανένας άλλος, τότε, δεν θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες. Ως ο μοναδικός εθνικός θεσμικός φορέας, η Εκκλησία ανέλαβε από τον 18ο αιώνα, κυρίως όμως τον 19ο αιώνα, τη σύσταση σχολείων. Προηγουμένως με τους ιερείς της, όσο ολιγογράμματοι κι αν ήταν, και στα φανερά και στα κρυφά, μεταλαμπάδευε τη γνώση, και τον γραπτό ελληνικό λόγο, ιδιαίτερα από τα εκκλησιαστικά βιβλία, το Ψαλτήρι και την Οκτώηχο, στους ελληνόπαιδες.
          Η Εκκλησία δεν δυσκολεύτηκε ποτέ, και τότε και σήμερα, για να ορίσει τις συντεταγμένες της Παιδείας. Κι αυτές είναι η εθνική γλώσσα και διανόηση από τη μια, καθώς και η Χριστιανική πίστη και οι Χριστιανικές αξίες από την άλλη. Και αξιολογώντας σήμερα αυτή την πορεία μπορούμε να ομολογούμε ότι η Ελληνική Παιδεία στάθηκε η πραγματική σχεδία του βίου μας. Αυτή μας έδωσε, εκτός των άλλων, και πνοή για να πιστεύουμε, να παλεύουμε, να προχωρούμε. Δίχως τη δάδα της δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Η μόνωση από τον υπόλοιπο Ελληνικό κορμό, η δίωξη, η σκλαβιά, θα μας αφάνιζαν. Χαιρόμαστε, λοιπόν, γιατί δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως μέσα από το «Μουσείο Εκπαίδευσης», το Μουσείο της ΠΟΕΔ θα αναδειχθεί και θα διακηρυχθεί ο ρόλος της Εκκλησίας. Συγχαίρουμε το Υπουργείο Παιδείας, την ΠΟΕΔ, την κοινότητα Βάσας και όλους όσους μόχθησαν για το έργο.
          Ευχόμαστε όπως όλα τα σχολεία της Κύπρου χρησιμοποιήσουν το Μουσείο και τις ιστορικές γνώσεις που θα προσφέρει. Θα είναι η καλύτερη αμοιβή για όσους μόχθησαν για το σκοπό αυτό.