Επιστροφή στο μεσαίωνα

Η κοινωνία, με τα επερχόμενα μέτρα-χαστούκια που θα δεχθεί, δεν μπορεί παρά να ξυπνήσει, αλλά θα είναι, ίσως, πολύ αργά

Μέσα στην τρικυμία του αφιλόξενου οικονομικού πελάγους, με τις νάρκες της εργασιακής και της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και εξαθλίωσης να πλέουν διάσπαρτες παντού, το καράβι της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεχίζει εν μέσω σκότους, με ορατότητα μηδέν να θαλασσοδέρνεται. Χωρίς ξεκάθαρο προορισμό, χωρίς πυξίδα και με τα συστήματα πλοήγησής του εκτός λειτουργίας. Οι επιβαίνοντες αναμένουν με πρωτοφανή, απίστευτη, αλλά συνάμα και ανεξήγητη απάθεια την πιθανότατη καταστροφή, το ναυάγιο μέσα στην ανατριχιαστική καταιγίδα, μέσα στη μανία της οικονομικής θύελλας που συνταράζει συθέμελα ολόκληρη την Ευρώπη και το παγκόσμιο. Οι ευθύνες για την Κυβέρνηση είναι ασήκωτες. Μετά τα συνθήματα και τα μεγάλα λόγια, μας οδήγησε σιγά-σιγά και μεθοδικά μπροστά σε πελώρια διλήμματα, όπου μοναδική επιλογή, σύμφωνα με τους κυβερνώντες και όχι μόνο, ήταν η αποδοχή ενός οδυνηρού πακέτου μέτρων.

Ενός πακέτου του οποίου έχουμε απλώς δει μόνο το περιτύλιγμα και μόνο μέσα από ηθελημένες ή αθέλητες διαρροές προς τα ΜΜΕ. Κι όλα αυτά, ενώ η μέχρι τώρα εμπειρία σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία μάς διδάσκει ότι οι κρυμμένες και υφέρπουσες απαιτήσεις, αποκοπές και ρυθμίσεις θα είναι πολύ πιο οδυνηρές και καταστροφικές για την κοινωνία, για τους απλούς ανθρώπους. Ευθύνες όμως φέρει και ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου, που επέτρεψε, είτε μέσα από σιωπηρή ανοχή, είτε με φαινομενική και υποτυπώδη διαμαρτυρία, να φτάσουμε στην τραγική αυτή κατάσταση. Ακατονόμαστες και αχαρακτήριστες όμως ευθύνες φέρουν και όσοι με διάφορους τρόπους συμμετείχαν στον υποτιθέμενο διάλογο, που κατ’ επιλογήν διεξαγόταν το τελευταίο διάστημα. Όλοι αυτοί καθησύχαζαν και αποκοίμιζαν ολόκληρη την κοινωνία, τους εργαζόμενους και γενικά τους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι στο τέλος θα κληθούν να σηκώσουν μόνοι το βάρος.

Η ολιγωρία
Η ολιγωρία, η αναποφασιστικότητα και η ανοχή που επέδειξαν κάποιοι κύκλοι βραχυκύκλωσαν τις ηθικές αντιστάσεις της κοινωνίας, παρέλυσαν την κριτική θεώρηση των πραγμάτων, και αφαίρεσαν το δικαίωμα της κοινωνίας να απαιτήσει δίκαιες, αποτελεσματικές και υποφερτές λύσεις στο πρόβλημα. Η κοινωνία κατήντησε ένα νεκροταφείο, όπου ενταφιάστηκαν τα αυτονόητα και επικράτησε η απόλυτη σιγή και η ενοχλητική σιωπή. Γίναμε παθητικοί δέκτες και ακόμη πιο τραγικό, χειροκροτητές της καταστροφής. Το βραχυκύκλωμα προκαλεί καταστροφικές πυρκαγιές και αυτοί που ευθύνονται να είναι έτοιμοι να εισπράξουν σύντομα την κατακραυγή και την οργή των σφαγιασθέντων (αφού έτσι χαρακτηρίστηκαν τα μέτρα).

Ως ΠΟΕΔ, με πλήρη επίγνωση των δεδομένων, κρατήσαμε αναμμένο, μέσα στο βαθύ σκοτάδι της θύελλας που μας περικύκλωσε, ένα αναμμένο κεράκι αντίστασης και αναζήτησης πραγματικών λύσεων και εξόδου από τη δυσχερή οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθε ο τόπος μας. Πολλοί προσπάθησαν ακόμη και αυτό το κεράκι να το σβήσουν και να εξαλείψουν κάθε φωνή που ήταν αντίθετη στον συρμό της καταστροφικής λιτότητας που προσγειώνεται και στην Κύπρο. Έχουμε υποχρέωση, ως συντεχνίες, να υπερασπιζόμαστε τους εργαζόμενους και να απαιτούμε δικαιοσύνη, δημοκρατία και βελτίωση της κοινωνίας και όχι βύθισή της. Πάντοτε βέβαια με λογική και υπευθυνότητα στις δύσκολες συνθήκες που διάγει ο τόπος μας. Η παντελής απουσία όμως και η σιγή ιχθύος που καταγράφηκε τους προηγούμενους μήνες είναι απλώς… τραγική μετεξέλιξη του συνδικαλιστικού κινήματος.

Φτωχοποίηση και κατάρρευση
Η κοινωνία, με τα επερχόμενα μέτρα-χαστούκια που θα δεχθεί, δεν μπορεί παρά να ξυπνήσει, αλλά θα είναι, ίσως, πολύ αργά. Επιστρέφουμε στον εργασιακό μεσαίωνα και ως κοινωνία καλπάζουμε προς τη φτωχοποίηση και την κατάρρευση. Ανησυχούμε για τη νέα γενιά, για τα παιδιά μας, για την αξιοπρέπειά μας που καταπατείται και γενικά για τον κάθε άνθρωπο που συνθλίβεται σε όλους τους τομείς από την επερχόμενη λιτότητα, που ήδη πολλά ευρωπαϊκά κράτη διακηρύττουν ότι δεν οδηγεί πουθενά και απλώς «δεν δουλεύει». Κάποιοι τα φάγανε… κι εμείς θα τα πληρώσουμε και θα την πληρώσουμε.

ΦΙΛΙΟΣ ΦΥΛΑΚΤΟΥ
Πρόεδρος ΠΟΕΔ