5η Οκτωβρίου. Παγκόσμια Μέρα Εκπαιδευτικού 2013 του Απόστολου Αποστολίδη (Β. Γεν. Γραμματέα ΠΟΕΔ)

Από το 1994 η Διεθνής των Εκπαιδευτικών, η UNESCO και κατ’ επέκταση οι ανά τον κόσμο Εκπαιδευτικές Οργανώσεις αλλά και οι επίσημοι Φορείς της Εκπαίδευσης έχουν ορίσει την 5η Οκτωβρίου κάθε χρόνου ως την Παγκόσμια Μέρα Εκπαιδευτικού. Η συγκεκριμένη μέρα ορίστηκε ως ανάμνηση της 5ης Οκτωβρίου του 1966, κατά την οποία συνομολογήθηκε μεταξύ του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, ILO και της UNESCO το ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ του Εκπαιδευτικού.

Συγκεκριμένα τη μέρα αυτή, συγκλήθηκε από την UNESCO σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας ειδικό Διακυβερνητικό Συνέδριο το οποίο υιοθέτησε το πλαίσιο των δικαιωμάτων και των υπευθυνοτήτων που συνιστούν και κατοχυρώνουν το στάτους του εκπαιδευτικού.

Στη διακήρυξη υποδεικνύονται τα διεθνώς αποδεκτά επίπεδα για την αρχική εκπαίδευση αλλά και τη συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την εργοδότηση και τις συνθήκες διδασκαλίες, μάθησης και εργασίας.

Περιλαμβάνει αναλυτικά συστάσεις για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών, σε διάφορά επίπεδα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για την εκπαίδευση μέσα από την οδό των διαπραγματεύσεων με τις εκπαιδευτικές αρχές.
Η υιοθέτηση της πιο πάνω συνομολόγησης συνιστά ταυτόχρονα και μια δέσμη κατευθυντήριων γραμμών προώθησης και προαγωγής του στάτους του εκπαιδευτικού προς εξυπηρέτηση του στόχου για Ποιοτική Εκπαίδευση.

Ως εκ τούτου είναι η μέρα αυτή μια ευκαιρία να υπενθυμίζεται ο σημαντικός ρόλος των εκπαιδευτικών στην παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα.

Η Παγκόσμια Μέρα Εκπαιδευτικού 2013 έχει ως μήνυμά της: «Κάλεσμα για εκπαιδευτικούς - Ενωμένοι για Ποιοτική Εκπαίδευση». Τόσο η UNESCO όσο και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) διά των υψηλόβαθμων στελεχών τους, μέσα από τις επίσημες για τη μέρα διακηρύξεις τους, παρατηρούν πως σε διεθνές επίπεδο πλήττεται το κύρος των εκπαιδευτικών, δυσχεραίνονται οι εργασιακές και μαθησιακές συνθήκες, συρρικνώνονται οι μισθοί με αποτέλεσμα το επάγγελμα να καθίσταται ολοένα και λιγότερο ελκυστικό, συνεπεία των πολιτικών που εφαρμόζουν στην εκπαίδευση οι κυβερνήσεις των χωρών ανά τον κόσμο.

Σε κοινή τους δήλωση, με την ευκαιρία της φετινής Παγκόσμιας Μέρας του Εκπαιδευτικού, εκ μέρους των Οργανισμών που διευθύνουν ο Γενικός Διευθυντής του ILO, Guy Ryder, η Γενική Διευθύντρια της UNESCO Irina Bokova, ο Εκτελεστικός Διευθυντής της UNICEF Anthony Lake, η Διευθύντρια του UNDP  Helen Clark και ο Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς των Εκπαιδευτικών Fred Van Leeuen σημειώνουν με έμφαση: «Οι εκπαιδευτικοί κρατούν τα κλειδιά του μέλλοντος, του καλύτερου μέλλοντος για όλους… Αυτή την παγκόσμια Μέρα των Εκπαιδευτικών ενώνουμε δυνάμεις για να ευχαριστήσουμε τους εκπαιδευτικούς και να απευθύνουμε κάλεσμα για περισσότερους και καλά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς… Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον καλό δάσκαλο. Καταδεικνύεται συνεχώς πως οι εκπαιδευτικοί, οι επαγγελματικές τους γνώσεις και δεξιότητες είναι ο πλέον σημαντικός παράγοντας για ποιοτική εκπαίδευση… Γνωρίζουμε όμως πως αυτά ατονούν όταν προσβάλλεται το κύρος του εκπαιδευτικού, υποβαθμίζεται το στάτους του  και αποκλείεται από τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής…»

Σε δικό του, προσωπικό μήνυμα ο Guy Ryder τονίζει πως η κοινωνία οφείλει να στηρίξει τον εκπαιδευτικό, να του διασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας αλλά και διαβίωσης, έτσι ώστε αυτός να νιώθει αξιοπρεπής τόσο ως επαγγελματίας όσο και ως πολίτης, ως άνθρωπος. Μόνο τότε μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του και να συμβάλει με το μέγιστό των δυνατοτήτων του, οι οποίες είναι αποδεδειγμένα πολλές, στην εξασφάλιση και προαγωγή ποιοτικής εκπαίδευσης, η οποία είναι το ζητούμενο.

Αντιπαραβάλλοντας τα πιο πάνω με το σημερινό περιβάλλον της επίθεσης κατά του εκπαιδευτικού, του Δημόσιου Σχολείου, της Δημόσιας Παιδείας από την ίδια την Πολιτεία της ημικατεχόμενης πατρίδας μας μέσα από τη συνεχή μείωση της χρηματοδότησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης σε όλους τους τομείς, τις συνεχείς περικοπές στα ωφελήματα των εκπαιδευτικών, τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού διά των απολύσεων, την ιδιωτικοποίηση σημαντικών μερών της Δημόσιας Εκπαίδευσης, γίνεται αντιληπτό πως πλήττεται καίρια το μέλλον των παιδιών μας και η Κοινωνία οδηγείται σε υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα.

Η επίκληση της δαμόκλειου σπάθης της Τρόικα, της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και η αναφορά σε «σπατάλες» στο χώρο της Παιδείας για κάθε ορθώς σκεπτόμενο κριτή δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ως επιχειρήματα. Τα παιδιά μας δικαιούνται το καλύτερο. Οι δάσκαλοι μπορούν να το προσφέρουν. Η Πολιτεία έχει χρέος να δημιουργήσει τις καλύτερες συνθήκες για να πάρουν οι νέοι μας εκείνα τα εφόδια, που όπως τονίζει ο Διευθυντής του ILO απαιτούνται για να μπορέσουν να έχουν μια θέση στην κοινωνία του αύριο με τις πολλαπλές, δύσκολες και άπειρες προκλήσεις.

Η Κοινωνία καλείται από του Διεθνείς Οργανισμούς να υπερασπιστεί και να στηρίξει τον εκπαιδευτικό στο δύσκολο έργο του και να απαιτήσει την ποιοτική εκπαίδευση για τα παιδιά της. Η κυπριακή πολιτεία, Κυβέρνηση και Βουλή, πώς απαντά στο αιτούμενο;